PNF – prioprioceptywne nerwowo – mięśniowe torowanie. Techniki leczenia pozwalające na uzyskanie utraconej funkcji ruchowej oraz zwiększenie kontroli motorycznej. Stosowane u pacjentów po: udarach, wylewach, wypadkach, urazach, zaburzeniach funkcji motorycznych. Praca z pacjentem zmierza do nauki wstawania, chodzenia, poprawy ruchomości oraz koordynacji funkcji kończyn górnych i dolnych. PNF jest koncepcją posiadającą własną filozofię i zasady pracy z pacjentem. Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której chory potrzebuje - siła mięśni, zakres ruchu. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. Umożliwia to pełne wykorzystanie rezerw tkwiących w organizmie, motywuje do dalszego działania, a co najważniejsze zapewnia bezbolesną pracę z pacjentem.

Metoda skierowana jest do pacjentów z problemami:

NEUROLOGICZNYMI -  udary, urazy mózgowo - czaszkowe, urazy rdzenia kregowego, SM - stwardnienie rozsiane, SLA - stwardnienie  boczne zanikowe, SCA - ataksja rdzeniowo - móżdżkowa, polineuropatie, dystrofie mięśniowe, choroba Parkinsona,  choroby móżdżku, zaburzenia po zabiegach neurochirurgicznych.

ORTOPEDYCZNYMI - stany po złamaniach, zwichnięciach skręceniach, po wszczepieniu endoprotezy biodra, kolana, barku, po artroskopii -  usunięciu łąkotek, rekonstrukcji ACL, kontuzjach sportowych, uszkodzeniach mięśni, zerwaniu ścięgna Achillesa, po  wszelkich zabiegach operacyjnych, amputacjach.

Jest również efektywnie wykorzystywana w:

PEDIATRII - mózgowe porażenie dziecięce, rdzeniowy zanik mięśni, przepuklina oponowo - rdzeniowa, zespół Downa, wszelkie jednostki związane z uszkodzeniami funkcji centralnego układu nerwowego, zaburzeniami wieku rozwojowego.

WADACH POSTAWY I SKOLIOZACH